نژاد سگ داگو آرژانتینو که بهش ماستیف آرژانتینی یا آرژانتینو داگو هم می‌گن، یک نژاد قوی و پرانرژی و وفاداره که هم می‌تونه شکارچی خیلی خوبی باشه و هم یه مراقب مهربون واسه صاحبش. خصوصیاتی مثل علاقه زیاد به شکار کردن، اراده خیلی قوی و گاهی اوقات بی‌اعتمادی به غریبه‌ها و حیوونای دیگه باعث میشه که هر کسی نتونه Dogo Argentino نگه داره و این نژاد مناسب افراد باتجربه هست.
سگ‌های دوگو آرژانتینو به فعالیت جسمی و ذهنی زیاد و یک مربی باحوصله احتیاج دارن وگرنه ممکنه خیلی خرابکاری کنن. از این نژاد بیشتر برای شکار حیوونای بزرگ استفاده میکنن ولی به عنوان سگ پلیس یا ارتش، آتش‌نشانی یا نگهبان هم ازش استفاده میشه. خیالت راحت، ما این راهو بلدیم و اگه می‌خواین همه چیز درباره این نژاد رو بخونین با ما همراه بشین.
معرفی نژاد سگ داگو آرژانتینو
داگو آرژانتینو یک نژاد درشت و قوی و عضلانیه که برای شکار حیوونای بزرگ پرورش داده شده و بعضیا می‌گن یکی از اهداف پرورش ماستیف آرژانتینی شکار گراز بوده. جد این سگ‌ها یک نوع سگ بزرگ و خشن از نسل ماستیف به اسم سگ جنگی کوردوبا بوده که حالا منقرض شده و همونطور که از اسمش معلومه فقط برای یک کار پرورش داده می‌شده: جنگ.
دوگو ارژانتینو اخلاقای تهاجمیش کمتر شده تا بتونه موقع شکار با سگ‌های دیگه همکاری کنه. خلاصه علاقه زیادی به جنگیدن نداره، ولی بعضیا به خاطر قدرت و ذات شجاعشن برای جنگ تربیتش میکنن. به خاطر همین ژن جنگی که داره، ممکنه با سگ‌های دیگه هم به مشکل بخوره. باید از بچگی با سگ‌های دیگه معاشرت داشته باشه تا عادت کنه ولی بازم احتیاطا بهتره کنار سگ دیگه‌ای از جنس خودش (منظور نر یا مادگی) نگهش ندارین.
این نژاد از نسل سگ‌های شکاری (تازی) هم هست و به همین خاطر دائم توجهش به بوهای اطرافش جلب میشه و این مساله موقع آموزش خیلی وقت‌ها حواسشو پرت می‌کنه.
این سگ‌ها موقع شکار خیلی وحشی هستن ولی غیر از اون روحیه شادی دارن و خیلی هم به خانواده و صاحبشون وفادارن. محل نگهداری این ماستیف حتما باید دورش یک حصار بلند و محکم داشته باشه وگرنه هر حیوانی رو که ببینن دنبالش می‌دوئه یا همین‌جوری برای خودشون راه می‌افته و می‌ره.
اگر هنوز نمیدونین چه سگی انتخاب کنید و بین نژادهای مختلف شک دارین، خیالت راحت، ما این راهو بلدیم و یه کتاب دقیقا برای این زمان تهیه کردیم که با انجام تست انتخاب نژاد سگ کاملا شما رو برای یه انتخاب یه نژاد متناسب با شرایط زندگی شما آماده می‌کنه.
برای من با علایق، سبک زندگی و شرایط محیط اطرافم چه نژادی از بقیه بهتر و سازگارتره؟ این کتاب به این سوال پاسخ میده. یه تست داره، میزنی و میرسی به بهترین نژادی که برات خوبه و با راهنمایی های بعدی کتاب درباره جنسیت و اسم سگ تصمیم میگیری.
خلاصه مشخصات ماستیف آرژانتینی
این نژاد قدش تا شونه تقریبا ۶۰ تا ۷۰ سانته و نرها معمولا ۳-۲ سانتی از ماده‌ها بلندترن.
وزن سگ داگو آرژانتینو معمولا حدود ۳۵ تا ۴۵ کیلو هست. طول عمر ماستیف آرژانتینی در صورتی که خوب ازش نگهداری و مراقبت بشه حدود ۹ تا ۱۵ ساله.
نکات مثبت نژاد ماستیف آرژانتینی
- گرما رو خیلی خوب تحمل می‌کنه
- هم فوق‌العاده قوی و نترسه و هم در مقابل صاحبش روحیه خیلی حساس و لطیفی داره و عاشق نوازشه
- به خاطر وفاداری و شجاعت خیلی زیادش و همینطور غریزه دفاع از قلمرو خودش، برای نگهباتی عالیه
- ریزش موهاش توی خونه خیلی کمه
- نیاز نداره که دائم ببرینش حموم و موهاشو کوتاه کنین و …
- از نظر بیماری‌های ژنتیکی تقریبا بنیه خوبی داره
- زیاد استعداد چاق شدن هم نداره
- هوش بالایی داره و زود یاد میگیره
- زیاد علاقه‌ای به گاز گرفتن و جویدن نداره مگه این که بیکار بمونه
- خیلی سر و صدا و واق واق نمی‌کنه
- غریزه شکارش حرف نداره
- به بازی کردن هم علاقه داره
نکات چالش برانگیز برای نگهداری این نژاد
- نگهداری سگ داگو آرژانتینو توی آپارتمان یا خونه‌های کوچیک تقریبا ممکن نیست
- تربیت کردنش راحت نیست و نگهداریش هم برای آدمای کم تجربه خیلی آسون نیست
- حساسه و از بداخلاقی صاحبش یا سر و صدا ناراحت میشه
- از تنهایی خیلی خوشش نمیاد و نباید مدت زیادی تنهاش گذاشت
- با سرما چندان میانه خوبی نداره
- رابطه‌اش با خانواده صاحبش خیلی خوبه، ولی خیلی حوصله شلوغ‌بازی بچه‌ها رو نداره
- با سگ‌های دیگه خیلی نمی‌سازه
- با غریبه‌ها هم چندان میانه خوبی نداره
- ریزش آب از دهنش زیاده
- بازیگوشه و اگه چیزی توجهش رو جلب کنه فوری می‌دوئه دنبالش
انرژی سگ‌های داگو خیلی زیاده و دائم در حال جست و خیز و بازی و بررسی محیط اطرافن، و اگه نتونن برای تخلیه انرژیشون به اندازه کافی فعالیت کنن حالشون گرفته میشه و ممکنه خرابکاری کنن (اطلاعات کامل درباره انواع بازی‌هایی که میتونید به کمکشون انرژی سگ رو تخلیه کنید رو تو مقاله تخلیه انرژی سگ آوردیم)
رفتارش ملایم نیست و زمخته، یعنی مثلا طناب قلاده‌شو می‌کشه (مگه این که بهش یاد بدیم که این کارو نکنه) یا اگه چیز میزی جلوش باشه می‌زنه از وسطش رد میشه و همه رو به هم می‌ریزه یا موقع غذا خوردن کثیف‌کاری درمیاره.
بیماری‌های نژادی داگو آرژانتینو
این نژاد مثل هر سگ دیگه‌ای باید معاینه‌های دامپزشکی مرتب انجام بشه، دندون‌های حیوون رو تمیز نگه دارین و کارایی مثل حمام کردن و برس کشیدن هم هر وقت لازم شد انجام بدین. گوش‌های حیوون رو هر هفته چک کنین و گرفتن ناخن هر ماه یک بار کافیه.
حدود ۱۰ درصد سگ‌های داگو آرژانتینو اصیل توی یک گوش یا هر دو تا گوش مشکل ناشنوایی دارن. علاوه بر مشکل ناشنوایی، بعضی بیماری‌های دیگه مثل کم کاری تیروئید، آب سیاه چشم (گلوکوم) و فلج حنجره هم توی این سگ‌ها دیده میشه. یکی دیگه از مشکلات شایع‌شون هم دیسپلازی مفصل ران هست که معمولا تو نژادهای درشت و سنگین به وجود میاد.
برای مطالعه بیشتر درباره علائم، تشخیص و درمان بیماری دیسپلازی مفصل ران و آرنج سگ پیشنهاد میکنیم مقاله دیسپلازی سگ رو حتما بخونین.
رنگ داگو آرژانتینو و مراقبت از موهاش
داگو آرژانتینو موهای کوتاه و کاملا سفیدی داره (البته روی سر بعضیاشون هم یک لکه سیاه هست). از یک طرف کوتاه بودن موها باعث میشه که برس زدنش راحت‌تر باشه، ولی از طرفی هم به خاطر هیکل درشتش تمیز کردن و برس زدن یک خورده مشکل میشه. این سگ‌ها رو باید هر هفته برس بزنید و هر سه ماه یک بار (یا اگه کثیف شدن زودتر) بشورین. دوگو آرژانتینو هم ریزش مو داره ولی چون موهاش کوتاهه خیلی به چشم نمیاد.
خلق و خوی Dogo Argentino
اگه فعالیت جسمی و ذهنی کافی نداشته باشه که بتونه انرژی‌شو تخلیه کنه و کارای جالب انجام بده ناراحت و بی‌حوصله میشه و معمولا خیلی پارس می‌کنه و هر چی گیر میاره می‌جوئه و داغون می‌کنه.
بیشتر ماستیف‌های آرژانتینی طبق غریزه‌شون موقع دیدن آدمای غریبه‌ها به همه شک دارن و استرس پیدا میکنن و ممکنه گاز هم بگیرن. به همین خاطر باید از بچگی با «آدمای خوب» زیادی روبرو بشن تا یاد بگیرن که رفتارهای طبیعی آدمای خوب رو از رفتار آدمای بد تشخیص بدن.
سگ داگو به خانواده صاحبش از جمله بچه‌ها فوق‌العاده وفاداره، البته به شرطی که کم‌کم بهش معرفی بشن و بهشون عادت کنه. ولی با بچه‌ها و آدم بزرگای غریبه ممکنه کلاه‌شون تو هم بره مگه این که از زمان تولگی با غریبه‌ها معاشرت داشته باشه و اجتماعی بار بیاد.
اخلاق سگ‌ها فقط با وراثت مشخص نمی‌شه و تربیت و آموزش هم تاثیر زیادی روی اخلاق حیوون داره. اگه نگران این مسائل هستین می‌تونین یک سگ بالغ بخرین چون دیگه مشخصه که چه اخلاقایی داره ولی توله‌ها معمولا تا وقتی که بزرگ نشدن نشون نمی‌دن چه اخلاقای بد یا مریضی‌هایی رو به ارث بردن.
اگه بخوایم رک بگیم، افراد خیلی کمی واقعا مهارت و علم کافی رو دارن تا داگو رو درست کنترل و تربیت کنن یا شرایط و امکاناتی دارن که بتونن این سگ‌ها رو راضی و خوشحال نگه دارن.
رابطه نژاد داگو آرژانتینو با بچه‌ها و سایر حیوانات
البته اگه بچه کوچیک دارین داگو ارژانتینو براتون مناسب نیست چون تا سن حدود دو سالگی با انرژی خیلی زیادی حرکت میکنن و ممکنه محکم به بچه‌ها بخورن و بهشون صدمه بزنن. بعلاوه اگه خودشون توله داشته باشن و بچه‌های شما توله‌ها رو اذیت کنن، ممکنه یک فاجعه اتفاق بیفته. بهتره در مورد همچنین سگ‌هایی ریسک نکنیم.
در مورد حیوونای کوچک‌تر هم ممکنه به خاطر غریزه شکارش مشکل پیش بیاره. هرچند اگه از بچگی با هم باشن و خوب آموزشش بدین شاید به حیوونای کوچیک هم عادت کنه ولی در کل این نژاد مناسب محیط‌هایی هست که دور و اطراقش فقط سگ‌های بزرگ و قلدر مثل خودش باشن.
نکات مهم در تربیت و آموزش توله سگ داگو آرژانتینو
۱- اصلا لازم نیست که سر حیوون داد بزنین یا به خاطر حرف گوش نکردن تنبیهش کنین. تشویق و دادن جایزه بهترین راهه.
۲- برای تشویق این سگ آرژانتینی بالای سر یا پشتش رو نوازش نکنید. این سگ‌ها نوازش زیر چانه یا سینه رو بیشتر دوست دارن.
۳- زمان آموزش نباید طولانی باشه. بهتره ۳ تا ۵ بار در روز و هر بار فقط ۵ دقیقه برای آموزش داگو زمان بذارین تا حواسش کاملا به تمرینات باشه.
۴- موقعی که توله دقیقا کاری که ازش خواسته بودین انجام داد بهش یک جایزه بدین.
۵- هر کاری که نمی‌خواین حیوون انجام بده از همون بچگی نذارین انجام بده. مثلا اگه یک توله عادت کنه روی مبل بخوابه، بعدا که بزرگ شد دیگه به این راحتیا نمی‌شه این عادت رو از سرش انداخت.
۶- بهتره آموزش توله‌های داگو آرژانتینو رو از ۸ هفتگی شروع کنین. این نژاد معمولا از سن ۸ تا ۱۲ هفتگی می‌تونه همه چیز رو یاد بگیره.
۷- بهترین راه فهموندن منظورتون به توله‌های Dogo Argentino، لحن صداتونه. وقتی می‌خواین تشویقش کنین با لحن ملایم و مهربونی حرف بزنین و وقتی می خواین بگین «نه» لحن‌تون محکم باشه (ولی حواس‌تون باشه که داد نزنین).
برای مطالعه بیشتر درباره تربیت سگ و روش‌های کاربردی برای یاد دادن انواع فرامین و دستورات مختلف به اون، مقاله تربیت سگ رو ببینین.
چطور دستشویی رفتن رو به توله‌های داگو آرژانتینو یاد بدیم؟
۱- اوایل هر وقت که می‌تونین حیوون رو ببرین بیرون و چند دقیقه بیرون بمونین تا اگه کاری داشت همونجا کارشو انجام بده. هر دفعه که این کارو کرد تشویقش کنین یا حتی بهش جایزه بدین. کم‌کم زمان بین بیرون رفتن‌ها رو بیشتر کنین.
۲- علایم دستشویی داشتن سگ رو یاد بگیرین. کارای رایجی که سگ‌ها موقع دستشویی داشتن انجام می‌دن ایناست: زمین رو بو می‌کشن، چمباتمه می‌زنن (پاها رو خم میکنن و تنه‌شون رو به زمین نزدیک میکنن)، دور خودشون می‌چرخن، پارس میکنن، و جلوی دری که رو به حیاط یا دستشویی باز میشه می‌شینن.
۳- همیشه سگ رو برای دستشویی کردن به یک نقطه مشخص ببرین و همیشه هم از یک در خروجی به اونجا برین. اینطوری حیوون یاد میگیره که فقط همونجا کارشو بکنه. در ضمن در خروجی باید جلوی دیدتون باشه تا بعدا هر وقت حیوون اونجا منتظر بود تا ببرینش دستشویی، سریع متوجه بشین. (مطلب مرتبط: آموزش دستشویی سگ)
چطور به داگو آرژانتینو یاد بدیم که گاز نگیره؟
۱- توله‌های داگو آرژانتینو رو از سن پایین تا جایی که می‌تونین با افراد و محیط‌ها و موقعیت‌های مختلف و جدید روبرو کنین. این کار باعث میشه که سگ‌تون وقتی بزرگ شد توی موقعیت‌های جدید خیلی مضطرب نشه و پرخاشگری نکنه. (مطلب مرتبط: گاز گرفتن توله سگ)
۲- اگه میشه حیوون رو عقیم کنین چون سگ‌های عقیم شده خلق و خوی آرومتری پیدا میکنن و کمتر گاز می‌گیرن.
۳- برای آموزش حیوون وقت بذارین تا کاملا از دستورات شما اطاعت کنه.
۴- به حرکات و زبون بدن حیوون دقت داشته باشین. معمولا سگی که حس کنه مهاجمی وارد قلمروش شده ممکنه حمله کنه و گاز بگیره. علامت‌هایی مثل بالا رفتن موهای گردن، نشون دادن دندون‌ها و پایین بردن سر نشون میده که داگو ناراحته و باید آرومش کنین.
چطور داگو آرژانتینو رو تربیت کنیم تا زیاد پارس نکنه؟
۱- سر حیوون داد نزنین: اگه داد بزنین سگ خیلی بیشتر پارس می‌کنه، چون فکر می‌کنه شما هم دارین باهاش همراهی می‌کنین. محکم بهش دستور بدین، ولی آروم باشین و اصلا داد نزنین.
۲- به سگ‌تون معنی کلمه «ساکت» رو یاد بدین: هر وقت که پارس کرد با صدای محکم ولی بدون عصبانیت و داد زدن بهش بگین ساکت. بعد یک خورده منتظر بمونین تا ساکت بشه و وقتی ساکت شد تشویقش کنین یا بهش جایزه بدین.
۳- داگو آرژانتینوها وقتی خسته‌ان آروم‌تر می‌شن: اگر حیوون الکی سر و صدا می‌کنه، مقدار تمرین و بازی کردنش رو بیشتر کنبن تا خسته بشه و کمتر پارس کنه.
توی مقاله پارس سگ اطلاعات کاملی در مورد روشایی که میشه انجام داد تا از واق واق یا پارس سگ جلوگیری و یا اونو کنترل کرد که پیشنهاد میکنیم اون مقاله رو هم مطالعه کنن.
انتخاب بهترین تغذیه و غذای دوگو ارژانتینو
داگو آرژانتینو به رژیم غذایی مناسب سگ‌های درشت و سنگین و همینطور آب تمیز فراوون احتیاج داره و به خاطر جنب و جوش زیادش باید انرژی کافی رو از غذاش دریافت کنه. غذای دوگو ارژانتینوها از زمانی که توله هستن تا وقتی بزرگ می‌شن تغییر می‌کنه و بهترین کار اینه که با دامپزشک در مورد رژیم غذایی مناسب مشورت کنین.
توی مقاله غذای سگ می‌تونین مطالب خیلی بیشتری درباره رژیم غذایی مناسب سگ در سنین و دوران های مختلف زندگیش بخونین.
غذای توله سگ داگو آرژانتینو
توله‌های این نژاد به غذای با پروتئین و کلسیم زیاد احتیاج دارن و باید سه بار در روز (در ساعت‌های تقریبا مشخص) بهشون غذا با حجم نسبتا کم بدین. اما وقتی بزرگ شدن باید روزی دو بار غذا بخورن تا بهتر بتونن غذاشون رو هضم کنن.
توله‌های این نژاد فوق‌العاده سریع رشد میکنن، پس اگه کلسیم کافی توی غذاشون نباشه ممکنه مشکلات اسکلتی پیدا کنن. غذای توله سگ‌هایی که از نژادهای درشت مثل داگو آرژانتینو هستن باید حداقل ۱.۵ درصد (یا ۳ گرم در هر ۱۰۰۰ کیلوکالری) کلسیم داشته باشه. البته کلسیم بیش از حد هم ضرر داره و باعث تغییر شکل استخون‌ها میشه.
غذای توله‌ها نباید چربی خیلی زیادی هم داشته باشه وگرنه جثه حیوون سریع‌تر از استخوناش رشد می‌کنه و بعدها اسکلتش آسیب می‌بینه. بهترین مقدار چربی غذا حدود ۹ درصده. (مطلب مرتبط: غذای توله سگ)
توله‌ها به پروتئین زیادی هم احتیاج دارن (ولی نه بیش از حد زیاد). حداقل پروتئین غذا باید ۲۲.۵ درصد باشه. مساله مهم‌تر از درصد پروتئین اینه که نوع پروتئین حیوانی باشه، یعنی گوشت و قسمت‌های دیگه بدن حیوونا (مثلا مرغ و ماهی و …) خیلی از پروتئین‌های گیاهی مثل سویا بهتره.
غذای سگ dogo argentino بالغ و بزرگسال
نژادهای بزرگ سگ و مخصوصا داگو آرژانتینو دیرتر بالغ می‌شن. نرها تو سن ۲ تا ۳ سالگی و ماده‌ها تقریبا توی ۲ سالگی بالغ می‌شن. پس باید تا حدود ۱۸ تا ۲۴ ماهگی از غذای توله سگ‌ها بهشون بدین که مواد مغذی لازم برای رشد رو داره. ولی این غذاها انرژی بیشتری هم داره و اگه به سگ بالغ غذای توله‌ها رو بدین چاق میشه.
غذای ماستیف‌های آرژانتینی بالغ باید ۵.۵ درصد (یا بیشتر) پروتئین و حدود ۱.۵ درصد کلسیم داشته باشه تا حیوون بیماری‌های استخونی و دیسپلازی مفصل ران نگیره.
بعضی از پرورش‌دهنده‌های داگو ارژانتینو توصیه میکنن که به این نژاد غذاهای خام بدیم ولی البته این رژیم غذایی مخالف هم زیاد داره که و دامپزشکای پت پرس هم رژیم غذایی خام رو به دلایل زیر توصیه نمی‌کنن:
- باکتری‌های گوشت خام ممکنه خود سگ یا صاحبش رو مریض کنن
- ممکنه همه مواد مغذی که حیوون لازم داره توی این غذاها نباشن و در طولانی مدت باعث مشکلاتی بشه
- استخون ممکنه دندون‌های سگ رو بشکنه و حتی معده‌شو سوراخ کنه یا باعث خفگی بشه
خوراکی‌هایی که نباید به سگ بدین!
بعضی خوراکی‌ها برای داگو آرژانتینو (و سگ‌های دیگه) ضرر دارن و اگه خیلی زیاد مصرف بشن می‌تونن حتی حیوون رو بکشن:
- پیاز، پیازچه و سیر
- شکلات
- آووکادو
- زایلیتول (یک ماده شیرین‌کننده که به بعضی آدامس‌ها و شکلات‌های بدون قند و خوراکی‌های دیگه اضافه میشه)
در مقاله غذاهای ممنوعه برای سگ میتونید لیست کامل غذاهای سمی و خطرناک برای نژادهای مختلف سگ رو مشاهده کنید.
مقایسه کن کورسو و داگو آرژانتینو
کن کورسو هم یک نژاد خیلی قوی از نسل ماستیفه که توی ایتالیا پرورش داده شده و برای نگهبانی و شکار حرف نداره. از نظر قد و وزن، موها، طول عمر و اخلاق تقریبا شبیه داگو آرژانتینوهاست و مثل اونا به کنه و عفونت گوش حساسه و بهتره هر روز گوشش رو چک کنین. کن کورسو هوش بیشتری داره و راحت‌تر به دستورات صاحبش عمل می‌کنه، ولی خیلی سلطه‌طلب هم هست و ممکنه بعضی وقتا لجبازی کنه یا حتی سعی کنه صاحبش رو کنترل کنه! این سگ‌ها بعضی وقتا عمدا به حرف‌تون گوش نمی‌دن تا ببینن چقدر کاراشون رو تحمل می‌کنین. ضمنا کن کورسوها اگه بیکار بمونن زودتر حوصله‌شون سر می‌ره و شروع به خرابکاری میکنن و روابط عمومی‌شون با غریبه‌ها هم ممکنه یک خورده ضعیف‌تر باشه.
اگه می‌خواین درباره بهترین نژادهای سگ نگهبان در ایران بیشتر یاد بگیرین پیشنهاد میکنیم که مقاله بهترین سگ نگهبان رو بخونین.
مقایسه سگ ژرمن با داگو آرژانتینو
ژرمن شپرد از نظر قد و وزن و طول عمر مثل داگو آرژانتینو هست (فقط قد ماده‌هاش یک کم کوتاه‌تره) ولی Dogo Argentino خلق و خوش معمولا یک مقدار تندتره. ژرمن شپرد عاشق بازی کردن با بچه‌هاست و برعکس دوگو آرژانتینو سرمادوسته، و تقریبا باهوش‌تر هم هست و دوست داره همیشه چیزای تازه یاد بگیره.
مقایسه داگو آرژانتینو و پیت بول
این نژاد انقدر شبیه پیت بول تریر آمریکائیه که خیلیا با هم اشتباه می‌گیرن‌شون. البته اندازه سگ Dogo Argentino از پیت بول خیلی بزرگتره. پیت بول کمتر مریض میشه و پرانرژی‌تر هم هست. قدرت بدنی و قدرت فک دوگو آرژانتینو و همینطور پیت بول خیلی زیاده و اگه بخواین وحشی بارشون بیارین می‌تونن خیلی وحشی و خطرناک بشن. ولی در کل پیت بول آروم‌تره، حس ریاست‌طلبی نداره، راحت‌تر آموزش می‌بینه و با هر کس که باهاش بازی کنه فوری صمیمی میشه. دوگو آرژانتینو برای نگهبانی خیلی بهتره.
اینجا یک مقاله کامل درباره سگ پیت بول داریم که اطلاعات خوبی در مورد این نژاد قوی و باابهت بهتون میده.
سخن آخر
خلاصه بگیم، اگه سگی می‌خواین که:
- درشت و عضلانی و شبیه ماستیف‌ها باشه
- موهای سفید و کوتاه داشته باشه که تمیز ردن و برس زدنش راحته
- بتونه فعالیت‌های شدید رو خیلی خوب انجام بده
- قیافه خشنی داشته باشه و ژست خفنی بگیره و حریفا رو بترسونه، ولی بیخودی هم به آدما حمله نکنه
و البته اگه:
- فضای بزرگی دارین که حیوون هر چقدر می‌خواد فعالیت داشته باشه و بدوئه یا شنا کنه
- وقت و حوصله آموزش دادن و سر به سر گذاشتن باهاشو دارین
- تجربه کافی برای آموزش سگ‌ها رو هم دارین
- با نشستن یک سگ ۴۰ کیلویی روی پاهاتون و بازی کردن باهاش مشکل ندارین
- با خرابکاریاش موقعی که بی‌حوصله میشه یا نمی‌تونه به اندازه‌ای که دوست داره فعالیت کنه مشکل ندارین
- انقدر اعتماد به نفس و جبروت دارین که یک سگ خیلی با اراده و باهوش رو کنترل کنین
- از ریختن آب از دهن حیوون ناراحت نمی‌شین
سگ داگو آرژانتینو می‌تونه گزینه خوبی برای شما باشه.
اگر تجربه‌ی نگهداری از این نژاد سگ یا تعامل باهاش رو دارین، خوشحال می‌شیم که با ما و بقیه درمیون بذارین. تازه اگر سوالی هم دارین، پت پرس اینجاست تا به سوالات‌تون جواب بده!
منبع: akc.org
سگ زیباییه 🌷
امیدوارم وقتی بزرگ شدم ازش یدونه بگیرم 🥰😍